Pani Asia napisała ostatnio w komentarzu, że chciałaby pomalować ściany w sypialni na czarno, ale, że się boi. I ja się wcale, ale to wcale Pani Asi nie dziwię, też bym się bała. Ale zrobiłabym to! I zrobię. Na czarne ściany zachorowałam równie poważnie jak na czarną ospę. Niech mama puka się w głowę, niech mąż leży Rejtanem w progu, niech dziecko ma lęki. Ja mój dom pomaluję właśnie na czarno. Zastrzec muszę w tym miejscu właśnie, że nie jestem satanistką i nie cierpię na depresję. Heavy metalu też nie słucham ;). Główny zarzut wszystkich, których pytałam o zdanie, to fakt, że ciemne kolory zmniejszają pomieszczenie, że zamieszkam w klitce, że będzie ponuro. A ja bym nie była wcale tego taka pewna. Istnieje wiele sposobów, by wnętrze, w którym jest ciemna ściana (lub kilka) nie wyglądało na małe i ponure. Po pierwsze: sufitu nie malujemy na czarno, po drugie na ścianie, pod sufitem zostawiamy ok,. 20 cm odcięcia. Po trzecie – bawimy się lśniącymi powierzchniami i lustrami – te zawsze powiększają optycznie pomieszczenie. Po czwarte – w aranżacji możemy wykorzystać tapetę lub fototapetę dającą złudzenie głębi. Po piąte, w pokoju z ciemnymi ścianami stawiamy jasne meble, one rozjaśnią aranżację. Ciemną ścianę możemy także rozjaśnić za pomocą plakatów, obrazów, grafik w jasnych ramach. Dbamy także by wykończenie ściany – listwy przypodłogowe, stiuki i rozety, stolarka drzwiowa i okienna pozostawały białe lub bardzo jasne.
Oczywiście, musimy się liczyć z faktem, że w czarnym pokoju będzie nieco ciemniej niż np. w śmiertelnie nudnym beżowym. Lecz to nic! Zadbajmy po prostu o więcej źródeł światła. W takim wnętrzu świetnie zrobi oświetlenie boczne w postaci lamp stojących i kinkietów. Jeśli jednak boicie się, wahacie się pomalujcie we wnętrzu tylko jedną ścianę. Tę na której pragniecie powiesić obraz, lustro lub postawić kominkowy gzyms. Zobaczycie, takie czarne tło do wyeksponowania wyjątkowych “momentów” okaże się strzałem w dziesiątkę!
Fot. Pinterest
