Budować można ładnie, albo brzydko, oszczędnie lub rozrzutnie, stosując materiały przetworzone, lub wykorzystując naturalne budulce, z jakich budowano od wieków. Przy odrobinie wyobraźni
i inwencji można jednak budować ładnie, stosunkowo niedrogo i ekologicznie. Tematem jest budownictwo jednorodzinne, a tworzywem – słoma. A właściwie kostki/bale sprasowanych łodyg zbóż (pszenicy, żyta, ryżu lub owsa), którymi wypełnia się drewniany szkielet domu.
Najdłuższą historię dom ze słomy posiada w Afryce, w Europie zaś słoma od wieków służyła
do krycia dachów.
Zastosowanie prasy mechanicznej wpłynęło na upowszechnienie budownictwa w technice straw-bale. Zachowały się domy amerykańskich osadników w stanie Nebraska z końca XIX wieku.
Pierwszym budynkiem z bali słomianych w Europie jest piętrowy dom inżyniera Feuillette z 1921 roku w Montargis, 90km od Paryża. Dom jest w bardzo dobrym stanie i spełnia wszelkie standardy domu mieszkalnego, a kryteria izolacji cieplnej – co charakterystyczne dla tego typu budownictwa – w szczególności.
Od początku naszego stulecia wzrosło zainteresowanie techniką straw-bale zarówno inżynierów, jak i przyszłych lokatorów. Powstały stowarzyszenia zrzeszające zwolenników budownictwa naturalnego, a w zeszłym roku w Łodzi odbył się Europian Straw Bale Gathering.
Dom zbudowany z tak naturalnych materiałów, jak słoma i glina, nie musi wcale przypominać wyglądem murzyńskiej chaty. Obecnie realizowane projekty posiadają duże, przeszklone fasady,
a pakiety słomy wypełniające przestrzenie między elementami drewnianego szkieletu domu, stanowią genialną izolację cieplną, schowaną pod warstwą glinianego tynku.
A tak wygląda dom Krzysztofa i Grażyny Kacperków w Jabłonnej pod Warszawą.
Obecnie w Polsce prowadzonych jest przeszło 20 podobnych realizacji na różnych etapach budowy. Ukazują się również takie, ciekawe pozycje wydawnicze.
Zdjęcia: Wikimedia Common