Odłóżcie na bok powieści Cobena i innych swoich ulubionych autorów, w tym książki Stephena Kinga, który skądinąd przez „Dziewczynę z pociągu” nie mógł spać. Nową królową thillera została w tym roku Paula Hawkins, a Rachel – głównej bohaterki jej powieści, alkoholiczki, która nie wie, co jest prawdą, a co rojeniami, i coraz bardziej się boi – nie powstydziliby się scenarzyści Hitchcocka, de Palmy, czy Finchera. Nie rozumiem siebie. Nie rozumiem tej, którą się stałam. To nie ja, ja taka nie jestem. Nie jestem potworem – zapewnia się Rachel, wsiadająca codziennie do pociągu o 8.04, by z podlondyńskiego miasteczka udać się do pracy w city. Codziennie przygląda się też z okna stojącemu przy torach domowi numer 15 i jego szczęśliwym, pięknym lokatorom: jakże zazdrości ślicznej parze! Jeszcze niedawno sama mieszkała w identycznym domu kawałek dalej, sama była szczęśliwa z Tomem, dopóki jej nie porzucił i nie ożenił się z Anną. Jeszcze niedawno naprawdę jeździła do pracy, bo teraz tylko… udaje przed swą przyjaciółką Cathy, u której pomieszkuje. Z pracy ją przecież wyrzucono za alkoholową awanturę. Lecz jak tu nie skusić się na butelkę wina, a potem jeszcze kilka puszek ginu z tonikiem, gdy opuszcza cię ukochany mąż, bo nie możesz mu dać dziecka? Rachel mocno utyła, zbrzydła, czuje się niepotrzebna nikomu i bezwartościowa, i gdy pewnego dnia widzi swą piękną sąsiadkę z domu numer 15 w objęciach kogoś obcego, jest nią głęboko rozczarowana i postanawia przyjrzeć się efektownej Megan dokładniej: czyim życiem ma żyć, skoro nie ma swojego? Wkrótce Megan znika bez śladu. A wówczas… no właśnie… Rachel widziała ją feralnej soboty albo… nie widziała, przewróciła się w pijanym widzie, rozbijając sobie twarz, a może ktoś na nią napadł? Co zdarzyło się w tunelu pod torami? Jaki związek ma zniknięcie Megan z faktem, że Rachel poszła do domu byłego męża i chciała porwać jego śpiącą w ogrodzie córeczkę? Chciała porwać? A może… wcale nie chciała? „Dziewczyna z pociągu” to nieprzewidywalna historia morderstwa, szantażu i stalkingu, ale przede wszystkim rzecz o kłamstwach, fałszu i półprawdach, które niczym w naczyniach połączonych rozlewają się na wszystkich bohaterów i żaden nie jest taki, jakim nam się początkowo wydaje. Świat Rachel pod wpływem ginu z tonikiem jest straszny, bo niczego nie udaje się jej ustalić na pewno: jeśli nie pamięta się swoich występków, umysł wypełnia luki i do głowy przychodzą najgorsze rzeczy… Lecz świat bez alkoholu, ten najprawdziwszy, jest jeszcze bardziej przerażający, bo zamiast alkoholowych zwidów rządzą nim pożądanie, zdrada i paniczny strach przed nieodwracalnymi konsekwencjami naszych czynów. Przed wami intrygująca układanka, rozpisana na trzy damskie głosy – Rachel, Megan i Anny – i potasowana w tak brawurowy sposób, byście, jak Stephen King, nie przespali nocy… W sprzedaży jest także audiobook książki, który czyta Karolina Gruszka. Książka wydana została nakładem wydawnictwa Świat Książki.
Fot. Świat Książki